Sezon wakacyjny już powoli się kończy, a my nie zdążyliśmy go jeszcze w pełni poczuć. Nie dlatego, że pogoda nie dopisała. To lato było wyjątkowo upalne. Niedosyt wynika raczej z tego, że nie zobaczyliśmy tyle, ile byśmy chcieli zobaczyć w tym roku. Jesteśmy ciągle głodni wrażeń, ciekawi świata... Czy to nam kiedyś przejdzie? Poza wyjazdami do Polski co dwa tygodnie w celach biznesowych, nie mamy czasu aby się gdzieś ruszyć.
          Nie mamy w zwyczaju planować podróży, bo do tej pory udawało nam się to spontanicznie. Teraz jednak myślimy, że bez planu się nie obejdzie,  ponieważ ciężko ot tak po prostu gdzieś pojechać, gdyż zawsze jest wiele ważniejszych spraw na głowie.  Poza tym niesamowicie przyjemne to uczucie obrać sobie termin wyjazdu, a potem myśleć o nim ciągle, czytać o miejscu, które zamierza się odwiedzić, oglądać zdjęcia i tylko odliczać dni kiedy w końcu ruszy się w drogę.
         To jak zaspokoić naszą potrzebę podróżowania? Moja żona zawsze marzyła by wrócić jeszcze raz do Paryża. Była tam kilka lat temu i zakochała się w tym mieście. Ja z kolei marzyłem raczej o przemierzaniu dzikich gór Kaukazu, Pakistanu lub choćby o wypłynięciu "na suchego przestwór oceanu" Mongolii, tudzież trochę bardziej mokrego- Spokojnego. I tu musieliśmy dojść do konsensusu. Na szczęście przyszły nam z pomocą zarówno tanie bilety (69 funtów od osoby w dwie strony) na Eurostar z Londynu do Paryża,  (pociąg zatrzymuje się na stacji Ebbsfleet dwa kilometry od naszego miejsca zamieszkania), jak i nowy National Geographic Traveler, który jeszcze bardziej podsycił chęć odwiedzenia Gruzji. Nie mogliśmy wybierać pomiędzy tymi dwoma miejscami. Gruzję odłożyliśmy na początek przyszłego roku, a Paryż odwiedzimy w październiku. Żeby nic nie popsuło naszych planów, kupiliśmy już bilety, a teraz tylko pozostaje przygotować się do wyjazdu.
   
Ps. "Sonety Krymskie" Adama Mickiewicza zainspirowały nas do odwiedzenia Krymu. Ale to już w innym poście:)

Adrian